Darmadağın ve paramparça kaybolmak

Dengesizim ben,

O yüzden çok düşüyorum,

O yüzden mutluymuş gibi yapmaya çalışırken...

Kendim bile mutluluğuma kanıyorum.

Hayat, zayıf noktamı  bulmuş
Acımadan vuruyor  !

Sesizce ağlayan günlüklerim odanın karanlık köşesinde

Rekabeti özleyen ruhum
Hayat ile olan rekabette başarısız oldu

Gücüm kalmadı

Ölü yapraklara benzedim sarı kırmızı ve kahve tonlarıyla renklendim herkes beni güçlü iyi zannederken
Ben dalımdan süzülerek yere düştüm

Sonra bir  üstüme basış paramparça olmama yetti

Rüzgarla dağıldım ayrı ayır yerlere savruldum

Artık toparlanmam imaknsızlaştı

Geceni  karanlığı çökünce...

 Tamamen kayboldum-----------

[Ben pırasa bu blogun yeni yazarıyım blogun sahibine beni burada yayın yapmaya çağırdığı için tesekkür ediyorum
İyi okumalar umarım beğenirsiniz]